In de nieuwe film The Prosecutor, the Defender, the Father and his Son klaagt de pers steen en been wanneer de publieke tribune wordt afgeschermd tijdens een belangrijke zitting in een langslepend proces. Zie hier het voorrecht van het filmpubliek: dat mag wél gluren naar de trucs die aanklager en verdediging op elkaar loslaten. Een vakkundig inkijkje in de handel en wandel van het Joegoslaviëtribunaal.
Door Jan-Kees van Oord
De zaak tegen oorlogsmisdadiger Milorad Krstić staat centraal in het verhaal, losjes gebaseerd op het waargebeurde proces tegen Miroslav Deonjić. Aanklager is Catherine Lagrange (Romane Bohringer), die zich met veel toewijding inzet voor het tribunaal. Met haar kille voorkomen kan ze maar net de immense druk verbloemen die door pers en nabestaanden op haar wordt uitgeoefend. Wanneer haar afgekloven nagels en permanente bewaking in beeld komen, wordt duidelijk gemaakt dat die druk er wel degelijk is.
Onwrikbaar geloof
Lagrange wil tijdens het slotstuk van het proces Krstić definitief achter slot en grendel krijgen. Zijn advocaat Michael Finn (Samuel Fröler) is er echter tot dan toe in geslaagd elke aantijging onderuit te halen. Finn is zeker niet overtuigd van de onschuld van de vadsige Krstić (“Als je in Bosnië niet alles haat wat anders is, ben je een freak”), toch maakt hij zich vanuit een onwrikbaar geloof in het recht hard voor een eerlijk proces.
In een laatste poging Krstić’s schuld aan te tonen, roept Lagrange getuige K109 (Ovanes Torosian) op, een jongen die beweert in de steek te zijn gelaten door zijn ouders en als kindsoldaat voor Krstić te hebben gevochten. Verdediger Finn laat halsoverkop onderzoeken of de verklaringen van de getuige kloppen en ziet zich genoodzaakt om af te reizen naar ruraal Bosnië en Herzegovina. Hij vindt de vermeende ouders van de jongen, moslima en christen, en overtuigt de vader mee te komen naar Den Haag voor een hereniging met zijn zoon.
Klein verhaal, groot verhaal
The Prosecutor komt het beste uit de verf op het moment dat de vader (Izudin Bajrovic) voet zet op Nederlandse bodem. Vanaf dat moment laat regisseur Iglika Triffonova op subtiele wijze het kleine verhaal – vader zoekt zoon – botsen met het grote verhaal over oorlogsmisdaden. In een film die vol zit met kil gekleurde scenes en dito personages is dit contrast bijzonder welkom.
Op het eerste gezicht biedt The Prosecutor een uiterst kalm kijkje achter de schermen van het Joegoslaviëtribunaal. Toch weet het verhaal voldoende relevante vragen te stellen over wat juist is en haalt het genoeg vooroordelen over aanklager en verdediging overhoop om niet saai te worden.
The Prosecutor, the Defender, the Father and his Son draait nu in de bioscoop.
Sdu-redacteur Jan-Kees van Oord (1985) studeerde Literatuurwetenschap aan de Universiteit Leiden en de University of Michigan.