Er is iets vreemds aan de hand met de drie berispingen die Bram Moszkowicz opliep na zijn zesvoudige schrapping van het tableau. Telde bij de schrappingen zijn tuchtrechtelijk verleden mee bij het opleggen van de maatregel, bij de berispingen werd daar niet naar verwezen. Waarschijnlijk was de Raad van Discipline zich terdege bewust van de mallotige krantenkoppen die zouden volgen: ‘Bram Moszkowicz voor de negende keer geschrapt’.
Door Lucien Wopereis
Bij de derde berisping – in oktober van dit jaar uitgedeeld – was het verwijt aan Moszkowicz bijzonder ernstig, en van andere aard dan de eerdere, vooral financiële kwesties: volgens de tuchtrechter is aangetoond dat Moszkowicz in 2008 verzuimde zijn cliënt te wijzen op een ‘op handen zijnde wijziging in de vi-regeling’, waardoor de cliënt langer in hechtenis zat dan nodig was. Dat betrof niet een paar dagen of een paar weken, nee, het ging om zeven maanden. Zeven maanden!
Dat is niet zomaar een beroepsfoutje, en schrapping lijkt in zo’n geval – zeker als de advocaat al een tuchtrechtelijk verleden heeft – meer dan aangewezen. Als ik de betreffende cliënt was, dan zou ik die zeven maanden celstraf aan Moszkowicz opgelegd willen zien. Op zijn minst. En ik zou een fikse schadevergoeding eisen voor de gederfde levensvreugde. Moszkowicz schnabbelt tegenwoordig met Robijn door het leven, dus er valt best nog wat te halen.
De raad achtte een berisping echter voldoende. Is dat nou ingegeven door de ernst van het verwijt of door de idiotie van een zevende, achtste en een negende schrapping? Geschrapt is geschrapt, zou je toch denken.
Je kunt je afvragen of het nog zin heeft, al die nieuwe tuchtzaken na een schrapping. De Raad van Discipline zegt daarover dat het gaat over het optreden van Moszkowicz als advocaat, en dat het tuchtrecht zich daarover uitstrekt. Dat zal formeel juist zijn, maar wat heb je nog aan zo’n zaak? De klager krijgt misschien een beetje genoegdoening, al zou ik me over de berisping in het bovenstaande geval alleen maar heel erg kwaad maken. Moszkowicz kwam bij de behandeling van de zaak niet eens opdagen, die kon het kennelijk aan de reet roesten.
Ik heb een alternatief: als een advocaat wordt geschrapt, dan worden alle overige tuchtzaken tegen hem of haar gestaakt. Prettige besparing ook.
En dan nog wat: als een geschrapte advocaat zich na verloop van tijd weer zou willen laten inschrijven op het tableau, dan graag een openbare zitting van de Raad van Toezicht. En een openbare beslissing. Mocht de Raad besluiten om de betreffende persoon een nieuwe kans te geven als advocaat, dan heeft het publiek er recht op te weten waarom.
Waarmee ik overigens niet wil suggereren dat dit voor Moszkowicz nog een begaanbare weg zou zijn.