Kan je over de Zuidas spreken zonder het over de werkomstandigheden te hebben? Theatervoorstelling Safaripark Zuidas neemt een kijkje achter de glazen façades om te zien hoe het er nu écht aan toegaat in het roemruchte zakendistrict. Het resultaat: een knotsgekke musical over helse targets, egocentrische people managers en een verknipte work-life balance.
Door Jan-Kees van Oord
De kritieken op de jongens en meisjes van de Zuidas zijn vaak moralistisch van aard. Zo zou je multinationals niet aan gunstige belastingdeals mogen helpen en is het niet fair om een hoge winstdeling na te streven over de ruggen van je medewerkers. In Safaripark Zuidas – de spelers dragen outfits met luipaardprint en op de achtergrond horen we rimboegeluiden – spreekt men liever van de homo economicus. Deze soort, werkzaam op de Zuidas, streeft naar maximale efficiency door soortgenoten in te zetten als middel. “De basis van succes,” scanderen ze, “is de kunde van onverschillig zijn. Als je schijt hebt, is de ander naakt.”
In die zin lijkt Safaripark Zuidas niks nieuws toe te voegen aan de kritieken op de high achievers langs de A10. Ware het niet dat het stuk haar boodschap heeft verpakt in het frivole genre van de stand-up musical. Er wordt uit volle borst gezongen over de mores van het wereldje en er kan gelachen worden om de omgangsnormen en het jargon dat men er bezigt (“maak die case nou eens smart!”). De sketches over het reilen en zeilen op de Zuidas zorgen voor uiterst vermakelijke satire waarbij de vorm minstens zo belangrijk is als de inhoud.
Kantoorgorilla
Hoofdrollen zijn weggelegd voor Max van den Burg en Janke Dekker, tevens producente van het stuk. Beiden weten met het grootste gemak te schakelen van kantoorgorilla of kenau naar geknakte afdelingsmanager of burn-out slachtoffer. Het scala aan typetjes dat ze neerzetten levert een complete tour door de Zuidas op. Safaripark Zuidas plaatst je ook letterlijk in het centrum van de ‘Financial Mile’: het stuk is te zien op diverse Zuidas-locaties, waaronder het schitterende auditorium van INFINITY – voorheen de ‘poenschoen’.
De toevallige passant die in het stuk een kijkje neemt in het zakendistrict, gespeeld door Dekker, komt er gedesillusioneerd weer uit. Eén van haar conclusies: zoals het hier gaat, zo gaat het overal. Alsof het stuk wil zeggen dat de werkvloermalaise niet alleen is voorbehouden aan de Zuidas. Die twee vierkante kilometers zijn gewoon wat makkelijker te observeren. Een safaripark, zo je wilt.
Safaripark Zuidas is nog de hele maand november te zien op verschillende locaties op de Zuidas. Klik hier voor de speeltijden