Het begint met een waterige neus en een lichte hoofdpijn. Prima te doen. Gewoon wat verkouden, hoest je naar de secretaresse die je alleen nog vanachter de glazen deur wil spreken. Je kan best naar kantoor, en straks ook nog wel naar bootcamp in het park. Maar dan kruipt in je gewrichten langzaamaan die zeurderige pijn die je je vaag nog herinnert van de vorige keer. Je keel voelt als je bovenlip na een harssessie bij een goedkope schoonheidsspecialist. Kloppend en rauw.
Door ZoZuidas
Ondertussen is in je holten een battle of snot gaande die je oren doet suizen en je lichaamstemperatuur omhoogstuwt tot boven de 39 graden Celsius. Dit, beste Zuidasser, is het moment waarop je de waarheid onder ogen komt. Je hebt griep. Dus je blijft thuis. Om uit te zieken, en om je medeZuidassers hetzelfde lot te besparen.
Maar nee. Helaas. Op de Zuidas is dit pas het begin. Griep is een strijd die niet onder een deken met een Grazia dient te worden uitgevochten, maar en public. Met liefst zoveel mogelijk toeschouwers. Zodat iedereen kan zien wat voor een bikkel je bent.
Gewoon recht door die zweetaanvallen heen door blijven tikken aan dat due diligence rapport. Als een slak een slijmspoor door de pantry trekken op zoek naar een zakje citrosan en een doos Kleenex. Want zo sterk ben je. Een martelaar voor de zaak.
Jij denkt dat iedereen onder de indruk is van je doorzettingsvermogen. Je glimlacht dapper als je kamergenoot je vraagt (maar niet echt vraagt) of het niet beter is als je je ziek meldt. Een rochelhoestbui verder kijk je je kamergenoot meewarig aan door je waterige oogjes.‘Nee joh, niet nodig.’ Je redt je wel, zeg je, compleet in ontkenning dat niemand anders jou dapper vindt en dat als je je koffie hebt gehaald, het touchscreen van het koffieapparaat wordt geglassext.
Wat is dat toch? Waarom gaan Zuidassers niet naar huis als ze griep hebben? Is het de urennorm, die we dan zien zakken naar onder de 70%? Of is het omdat we onszelf te belangrijk vinden om ziek te zijn? Te verantwoordelijk om boven een pan kokend water te stomen? Want wie moet je zaken overnemen als jij er niet bent? Hoe gaan ze het allemaal redden zonder jou? Liever de rest van de afdeling uitschakelen als een mobiele influenza fontein, dan dat je iets anders onder ogen moet komen.
Want ziek zijn is onderkennen dat je helemaal niet onmisbaar bent. Dat het kantoor prima zonder jou kan. Dat is eng, dus houden we onszelf voor dat alleen secretaresses zich ziek melden. Daarom zijn er elk jaar weer advocaatstagiaires bij de grote kantoren die een hardnekkige voorhoofdsholteontsteking krijgen, of een longontsteking ontwikkelen op hun vijfentwintigste.
Ga naar huis, grieplijer. Tot je bacillenvrij bent. Volgens dr. A. Vogel is dat tot en met 5 dagen na de eerste verschijnselen. Koop een Grazia, een zak sinaasappelen en trek die deken over je heen. Beterschap.