Jones Day kiest de aanval in zijn verdediging tegen een aanklacht van zeven voormalige vrouwelijke advocaten in de VS. Zij eisen 200 miljoen dollar schadevergoeding wegens seksediscriminatie en het ‘creëren van een onveilige werkomgeving’. Volgens het kantoor schetsen zij een ‘even smadelijk als verkeerd beeld’ van vrouwelijke advocaten bij Jones Day. Een van de eisers mocht juist vertrekken omdat zij ‘bleef worstelen met eenvoudige taken.’
Tot afgelopen maandag beperkte de respons van Jones Day op de eerder dit jaar ingediende aanklachten van zeven voormalige vrouwelijke associates, die werkzaam waren bij verschillende Amerikaanse vestigingen, zich tot een schriftelijke reactie op de website. Die reactie luidde kortweg: vrouwen binnen kantoor wordt juist alle mogelijkheden en flexibiliteit gegund op hun carrièrepad richting het partnerschap.
Maandag volgde er op zitting bij de federale rechtbank in Washington DC een 115 pagina’s tellende gerechtelijke indiening, waarover Amerikaanse media berichten. Hierin bestrijdt het kantoor uitgebreid en in soms felle bewoordingen de beschuldigingen over onder meer onderbetaling van vrouwelijke advocaten en het creëren van een vijandige werkomgeving.
Het kantoor stelt juist voorop te lopen als het gaat over gelijke kansen voor vrouwen. Onder de advocaten die na enkele jaren bij Jones Day toch hun heil elders moeten zoeken, zitten niet alleen vrouwen, maar ook veel mannen, benadrukt het kantoor. De wereldwijde partnership bestaat inmiddels voor circa 30% uit vrouwen: een groot deel van hen is gedurende de carrière wel eens met zwangerschapsverlof geweest, aldus Jones Day. Van de dit jaar 34 benoemde partners zijn er 18 vrouw.
In hun aanklachten hebben de zeven voormalige Jones Day-associates details over hun salarissen en bonussen gedeeld. Hiermee willen zij aantonen dat het kantoor het gesloten beloningssysteem – een ‘black box’; advocaten en partners weten in de regel niet van elkaar wat zij verdienen – vooral gebruikt om te verhullen dat vrouwelijke senior advocaten en partners er minder verdienen dan mannen.
Partners en sectiehoofden van Jones Day bepalen de beloning van (ervaren) advocaat-medewerkers onder meer aan de hand van individuele prestaties en de regio waarin zij werkzaam zijn, aldus het kantoor. De evaluatieprocessen die hiervoor zijn ingericht, zijn uitgebreid. “De claims van de eisers leunen op de misvatting, die bovendien juridisch gezien op niets gebaseerd is, dat alle advocaten in iedere markt waar ook ter wereld recht hebben op gelijke betaling, onafhankelijk van hun prestaties of productiviteit,” zo staat in de gerechtelijke indiening, geciteerd door The American Lawyer.
Twee van de klaagsters krijgen op persoonlijk vlak een veeg uit de pan. De een zou in de vijf jaar dat ze bij Jones Day werkte geen enkele keer de limiet van 1.100 declarabele uren hebben gehaald, terwijl ze bleef ‘worstelen met basistaken.’ De andere zou gedurende vier van de vijf jaar dat ze bij Jones Day werkte ondergemiddelde beoordelingen van cliënten hebben gekregen.
In zijn verdediging tegen aantijgingen over een vijandige werkomgeving – waarin vrouwen bijvoorbeeld tijdens borrels en events enkel drinken om maar bij ‘the boy’s club’ te horen -, kiest Jones Day vol voor de aanval op de eisers. “Hun verwrongen weergave van vrouwen op ons kantoor als zwakke, machteloze wezens die niet in staat zijn hun eigen keuzes te maken of verantwoordelijkheid te nemen, is even aanstootgevend als verkeerd, en absoluut niet van toepassing op de vrouwelijke advocaten van Jones Day.”