Net terug van vakantie. De Sardijnse zon, het strand en de overheerlijke Italiaanse maaltijden nog vers in mijn geheugen. Quality time met kids en manlief, simpelweg een half uur lang in de zee kunnen turen. Wat een heerlijke tijd. En dan is het ineens weer mijn beurt voor een column. Stress, want ik heb geen onderwerp.
Door Ilona Tjon Poen Gie
Snel google ik het laatste juridische nieuws. Iets over Winfryd de Haan? Het interview van de bestuursvoorzitter van De Haan Advocaten & Notarissen op Advocatie TV roept nogal hevige reacties op. Tweets als: “druiloor”, “arrogant onzinnig gelul”, “dwaas verhaal in onwaarschijnlijk slecht Nederlands”, zijn niet van de lucht. Dat sméékt bijna om een column, maar ik besluit er geen zin in te hebben om mijn vingers te branden aan de discussie over eenpitters.
Misschien een brief aan Martijn Snoep naar aanleiding van zijn stuk in het FD over de steun die Martijn & co krijgen van University Colleges voor een bredere opleiding? Hmmm, ik ben er eigenlijk nog niet helemaal uit wat ik daar van vind. Ben altijd in voor vernieuwing en wat breder opgeleide advocaten lijkt mij helemaal niet slecht. Toch krijg ik een lichte zure smaak van het beeld dat wordt geschetst in het stuk alsof een studie Rechten nu nutteloos is. Blijf me ook afvragen of de Bachelor Rechten echt niet kan worden aangepast aan de wensen van Martijn. Of misschien wat extra vakken sociologie, psychologie, economie en politicologie op de Law Firm School? Dan zijn álle Zuid-As advocaten meteen breed opgeleid. Hoe dan ook, ik krijg er in ieder geval geen column over vol.
Diversiteit in de advocatuur, of liever het gebrek eraan? Het ‘overschot’ aan vrouwelijke rechters, met als gevolg een voorkeursbeleid voor mannelijke rechters? Het notariaat, dat eindelijk weer behoorlijk lijkt aan te trekken?
Ik bel een vriendin voor leuke suggesties. “Schrijf anders iets over het nieuwe arbeidsrecht,” zegt ze. Túúrlijk, daar heb ik wat aan! Nog verder van het spoor geraakt hang ik zo snel mogelijk op.
Ik kijk op mijn horloge, zie tot mijn schrik dat ik een half uur geleden mijn zoon al van hockey had moeten halen en ren de deur uit. Fijn, nog een slechte moeder ook.
Weer terug ga ik keurig achter mijn computer zitten, maar er komt niets. Writersblock. Zit ik nog teveel in de vakantiesfeer? Misschien heb ik alles al geschreven wat ik wilde schrijven. Ik probeer nog iets over Headhunters en over het aantrekken van de markt, maar het wordt allemaal niets. “Kan iemand mij alstublieft helpen aan een leuk onderwerp?,” schreeuw ik uit. Stilte…..
Om mezelf op te peppen doe ik even een muziekje tussendoor en check gelijk mijn linkedIn. Zie daar een heel aardig boekje; “The Little Red Book of Happy 2014”. Ben daardoor in ieder geval weer even opgevrolijkt, maar nog steeds geen inspiratie.
Hoofdredacteur Lucien Wopereis probeert me uit de brand te helpen. Op hem kan je bouwen en hij komt dan ook met een aantal goede onderwerpen. Helaas, er gebeurt wederom niets.
Een laatste ingeving, iets over Project Dromeland van de ZoZa’s? Heb ik natuurlijk eindelijk kunnen lezen in de vakantie aan het zwembad. Tsja, aardig boek, maar een column?
Ik hoop vooral dat dit niet te lang gaat duren. Mochten er nog lezers zijn die de volgende keer graag een leuk onderwerp zien uitgediept, dan hou ik me warm aanbevolen. Sowieso wel leuk om reacties te krijgen.
Pffffff. Nooit gedacht dat ik er ooit naar terug zou verlangen om gewoon weer even een akte van levering te kunnen typen…