Een nieuw jaar, nieuwe tijd om te besteden. Hoe ouder ik word, hoe sneller de tijd gaat. Lijkt het. Ooit las ik in een boek: de dagen gaan langzaam, maar de jaren gaan snel. En dat klopt wel. Dat herkennen advocaten misschien ook. Hoe houd je een gevoel van grip op je tijd?
Door Fleur Brockhus
De advocatuur is geen baantje dat je er even bij doet. Het is een Baan. Een Roeping misschien zelfs. Dat moet ook bijna wel, wil je het vak volhouden. Tijd en time management speelt er een grote rol. Iedere zes minuten bijhouden in een tijdschrijfsysteem. Geeft je dat een gevoel van geleefd worden? Of word je juist meer bewust van de tijd die alsmaar doortikt? Hoe besteed je die tijd wijs?
In een interessante podcast over time management hoorde ik laatst een expert zeggen dat er in de VS meer mannelijke CEO’s met de naam John zijn dan dat er vrouwelijke CEO’s zijn. Misschien heeft dat ermee te maken dat je in Sillicon Valley een held bent als je van 7.00 tot 22.00 uur op kantoor zit. Dat je er praktisch woont. Want die ‘helden’ gaan tussendoor naar de gym, beetje pingpongen, lunchen, ouwehoeren. De werkende moeder die van negen tot vijf als een mat Chinese rotjes door de dag knalt, wordt gezien als niet committed. Terwijl zij juist efficiënt met haar tijd omgaat.
Als ik managing partner was van een advocatenkantoor zou ik het wel weten: ik zou herintredende moeders inhuren, want die weten pas wat time management is. Die kunnen prioriteren, meebewegen en dingen gedaan krijgen. Of ik zou een vrouw die zes jaar parttime heeft gewerkt partner maken. Lekker experimenteren en kijken wat werkt.
In diezelfde podcast hoorde ik over een voorheen conservatief bedrijf dat alle medewerkers liet werken in vaste blokken van acht uur die zij zelf mochten bepalen. Met geweldige resultaten als gevolg. Lijkt me de moeite van het proberen waard. Zo komt de net afgestudeerde stagiaire misschien pas om tien uur op kantoor en wil de werkende moeder misschien juist om acht uur al beginnen.
Er ontstaat vanzelf een overlap in uren waarop iedereen er is. In die tijd kun je (lunch)vergaderingen plannen. Op deze manier verminder je het aantal (onnodige) vergaderingen, hebben medewerkers veel meer een gevoel van autonomie en ontstaan er ook minder drukke periodes op kantoor waarop je je beter kunt concentreren (ideaal voor kantoortuinen). Maak die vaste tijden duidelijk per team. En dan is het de kunst om niet flauw te doen als je collega die om acht uur is begonnen ook om vier uur vertrekt!
Zo verschuift de focus op uren vanzelf in focus op output. Die is soms lastig te meten. Maar die collega die tien of zelfs twaalf uur per dag op kantoor doorbrengt, is echt niet per definitie productiever dan een collega die efficiënt werkt van acht tot vier.
Misschien denk je nu: maar zo werkt dat gewoon niet in onze advocatuur. Efficiënt werken is juist heel nadelig voor ons. Hier moet iedereen er altijd zijn.
Tja, het is verleidelijk om jezelf als onmisbaar en superbelangrijk te beschouwen. En op kantoor zijn is soms minder zwaar dan thuis zijn bij de kinderen, dat hebben vooral veel mannen allang door. Maar als je diversiteit en productieve medewerkers wil die lang meegaan, is het toch je kostbare tijd waard om eens te experimenteren. Juist dat gun ik de advocatuur dit jaar.