In de personal branding van ons boek brulden wij met regelmaat onze slogan ‘wit, piemel en een pak’. Die dresscode is namelijk zo zuidas en zo niet ok, vinden wij. Tien interviews later en we zijn gebombardeerd tot feministische voorvechters van het advocatengilde.
Door ZoZuidas
Je zou bijna vergeten dat we gewoon een leuk verhaal hebben geschreven. Een verhaal dat via drie vrouwen beschrijft hoe dat nou precies gaat, op de Zuidas. Carolien, het kinderloze werkpaard, staat met een been in het partnertraject en dreigt ten onder te gaan aan moordende tijdsdruk en misogyne grapjes. Hadjar, de OCD-overachiever, die qua ‘etnisch profiel’ aansluiting mist, behalve bij de baas. En Sharon, die met een motivatiekrater formaat Vesuvius uren aan het harken is tussen haar uitstapjes in het Amsterdamse nachtleven door.
Fictie dus.
Tegelijkertijd zijn dit soort profielen niet zomaar onzin, blijkt uit onderzoek van de Universiteit Amsterdam. De advocaat die leuk meeborrelt en zichzelf op ‘netwerkenactiviteiten’ profileert doet het beter dan de muurbloempjes; vrouwen vallen op dit punt buiten de boot. Er is weinig ruimte voor de ‘eigenwijze professional’ en de gemiddelde kantoorcultuur is hiërarchisch. Met name vrouwen blijken door de jaren heen af te haken vanwege het politieke spel, is te lezen in het enige tijd geleden verschenen Loopbaanonderzoek Advocatuur.
Maar wat misschien nog het meest veelzeggend is: in de vijf jaar dat het onderzoek liep namen bijna negenhonderd advocaten deel bij de eerste meting, bij de derde en laatste meting waren dat er nog maar 132.
Mind the gap! Wat is er met de rest gebeurd? Vertrokken naar werkplekken buiten de advocatuur, verklaart een van de onderzoekers. Een enkeltje parttime babyland bedoelen ze.
Cruciale vraag: is dat nou erg? Ja, want a: we leven niet in een klassenmaatschappij en b: vrouwen, maar ook mannen met kinderen zijn productiever dan hun kinderloze counterparts, blijkt uit een deze maand verschenen onderzoek van de universiteit van Zurich. Een gemis dus, voor de advocatuur.
Wat gaan we er aan doen? Er zijn twee scholen als het gaat om de reacties van mannelijke advocaten op die scheefgroei. Grofweg te verdelen in: ‘doe maar lekker janken joh’ en ‘wij willen wel, maar zij proberen niet’. Ook wel het ‘hullie-hebben-het-gedaan-vingertje’.
Probleempunt is dat het de heren ontbreekt aan prikkels om actief mee te werken. Op het werk zijn zij gebaat met minder concurrentie, dus als er een paar vrouwelijke instromers afdruipen: fine. Thuis hebben de mannen misschien wel een zorgbehoefte, maar krijgen niet meer dan drie dagen ouderverlof bij de geboorte van hun kind.
Er worden wel cosmetische pogingen gedaan om iets te doen aan de gendergap, maar daarbij wordt het probleem vaak bij de vrouwen neergelegd. Neem het mentorproject van Legal Women, dat gisteren is gelanceerd. Het is heel fijn dat vrouwen terecht kunnen bij dames die al verder in de kantoorpiramide zijn omhoog geklommen, maar dat suggereert wel dat zij zelf verantwoordelijk zijn als ze blijven steken. Een gelijke sekseverdeling in een sector is niet een sekseprobleem. Daar hebben we ook mannelijke inzet bij nodig.
De mannen hebben dus een drijfveer nodig om de vrouwen een voetje te geven. Wat is die drijfveer?
Geld? Mwah. Alfa-mannetjes kunnen de hypotheek ook wel alleen dragen.
Geweten? Hm. Kijk een keer Suits of Wolf of Wallstreet en je weet wat er gebeurt als een organisatie draait op een cocktail van testosteron, libido, alcohol en allesverzengend arbeidsethos. Van compassie blijft bar weinig over.
Toen viel ons oog op een artikel in Harper’s Bazaar, geschreven door een seksuoloog. Een bloeiende carrière van de vrouw zorgt voor een prikkelend seksleven, is haar belangrijkste conclusie na twintig jaar praktijkervaring. Vrouwen wiens carrière lekker gaat, krijgen bevestiging van hun omgeving. Ze voelen zich gewaardeerd, hebben interessante verhalen bij het thuiskomen en zitten beter in hun vel. Een bloeiende carrière heeft hetzelfde effect als een zonnebankje, nieuw setje lingerie, lentezon of kleine dieetkuur: meer zin.
Leest u dat alfa-mannen? Vrouwen aan de baan betekent meer zin in seks. Misschien helpt dat hem, eh, haar een stukje omhoog te krijgen.
ZoZuidas-bloggers Rolinde Hoorntje (links) en Karima ’O Flynn – beiden voormalig advocaat – kwamen onlangs uit de kast ter gelegenheid van het verschijnen van hun nieuwe boek Project Dromenland. De derde blogster, een bankier, is nog altijd werkzaam aan de Zuidas, en blijft om die reden anoniem.