De advocatuur een harde, onmenselijke sector? Daar is Els Boonacker, Strategy consultant bij Voxius, het niet mee eens. “Ongeacht het onderwerp dat op tafel ligt, moet het ook gaan over de menselijke reactie daarop.”
Boonacker heeft in haar loopbaan verschillende rollen en functies vervuld. Zo was ze M&A advocaat bij De Brauw Blackstone Westbroek, waarvan ze de laatste anderhalf jaar in New York werkte. Net toen ze de keuze gemaakt had de advocatuur te verlaten, kwam er bij De Brauw Blackstone Westbroek een nieuwe functie vrij. Zo werd ze Coordinator staffing & development. Twee jaar later werd ze gevraagd de HR-afdeling te leiden, waardoor ze weer een andere kant van het advocatenkantoor leerde kennen.
Boonacker: “Dat was een heel nieuwe ervaring, en een heel mooie kans. Gelukkig kon ik ook een HR-opleiding volgen, om ook dat vak enigszins te leren. In de advocatuur zie je tegenwoordig best wat mensen die vanuit de advocatuur overstappen naar een andere rol binnen dat kantoor. Ik vond het voor mezelf, maar ook voor de HR-professionals met wie ik werkte, heel belangrijk om niet te vergeten dat HR ook een vak is waar mensen jaren voor gestudeerd hebben. Ik wilde de basis kennen, zodat ik het vak ook goed uit zou kunnen oefenen en die kennis kon inzetten naast mijn ervaring als advocaat binnen het kantoor, en dat heb ik met heel veel plezier gedaan.”
Advieswerk
Via enkele andere functies belandt Boonacker bij Voxius, dat zich al 25 jaar bezighoudt met werving en selectie voor zowel het notariaat en de advocatuur als voor bedrijfsjuridische rollen. Sinds een paar jaar levert Voxius ook consultancy op het volledige spectrum; van strategische vraagstukken tot marktproposities en procesverbeteringen. Ook het menselijke domein, met zowel teamdynamische als individuele vraagstukken, komt aan bod.
Boonacker: “Bij advieswerk is het belangrijk om met veel mensen te spreken en daarmee veel data en content op te halen. Dit doe ik in een veilige setting, vaak zijn die een-op-een gesprekken. Ik laat veel ruimte voor alles wat iemand wil delen. Elk mens is verschillend, dus iemand die ik spreek kan ergens last van hebben wat de buurman volledig niet begrijpt. ‘Dat doe je toch gewoon zo?’ wordt dan gedacht. Maar sommige dingen zijn niet voor iedereen ‘gewoon’.”
Recht tegenover elkaar
Er wordt traditioneel in de advocatuur nog weleens over deze menselijke kant van problemen heen gekeken. Zonde, vindt Boonacker. “Wanneer het enkel over de inhoud gaat, kunnen mensen recht tegenover elkaar komen te staan. Dan kom je nergens. Wanneer je het erover hebt dat je je ergens veel zorgen om maakt, en je daarom zo hard op die inhoud zit, krijg je opeens een opening in het gesprek. Ongeacht het onderwerp wat op tafel ligt, moet het ook gaan over de menselijke reactie daarop.
Dat de advocatuur zo hard is, valt in de praktijk vaak mee, aldus Boonacker. Zeker in een-op-een verhoudingen. Maar natuurlijk zit er een kern van waarheid in het heersende vooroordeel. De duidelijke ‘up-or-out’-momenten in het advocatuurlijke traject helpen daar niet bij. Op deze momenten wordt er duidelijk over de toekomst van jonge juristen geoordeeld. Dat, in combinatie met het risicobewuste karakter van veel juristen, en later de potentiële partners, werkt de ‘menselijkheid’ van de sector niet in de hand.
Goede jurist
Boonacker: “Die risicobewustheid maakt iemand tot een goede jurist. Maar als je diezelfde radar aanzet als in je professionele leven, kan het je dagelijks handelen ‘infecteren’. Dat gebeurt vaak op een onbewust niveau. Kleine foutjes worden rondom die belangrijke momenten in de carrière van een advocaat in het hoofd dan uitvergroot, of de advocaat ervaart dat er geen enkele ruimte is om iets niet te weten of te kunnen. De dreiging die ze voelen, wenden ze af of onderdrukken ze, en daar verdwijnt ook een stuk van de menselijkheid mee.”
Uiteindelijk komt Boonacker met een advies voor het bedrijf of kantoor, en blijft vaak ook om het implementatietraject te begeleiden. “Naast de dingen die ik in een presentatie in punten kan opschrijven, is het ook belangrijk om in gesprek te blijven gaan over de veranderingen die je wil doorvoeren. En durf in dat gesprek ruimte te geven aan het feit dat we allemaal mens zijn, en dat we dingen spannend vinden. Ik denk dat je die ruimte moet laten om, naast de concrete implementatiestappen, stil te blijven staan bij de menselijke kant van een probleem.”
