Het nieuwe jaar is nog pril genoeg om een rare gewoonte overboord te gooien, vindt Advocatie-correspondent Erik Jan Bolsius. ‘Zoals het uitreiken van tombstones na een geslaagde deal. Geef dat geld aan een goed doel!’
Vorig jaar is de fax voorgoed de rechtspraak uit gewerkt, een andere achterhaalde gewoonte waar de commerciële advocatuur ook direct mee kan breken, is het uitreiken van tombstones na een geslaagde overname.
Die (meestal) plexiglazen trofeeën met logo’s van de betrokken bedrijven, banken en adviseurs zijn niet meer van deze tijd. Dit beaamt een advocaat die hoog in de league tables staat, maar het liever niet met zijn naam erbij vertelt: “Eerlijk gezegd vind ik het echt bullshit. Ze belanden op een kast, en staan daar stof te happen. En ze zijn nog verrassend duur ook, minstens honderd euro per stuk.”
De dealmaker vertelt dat het initiatief tot het maken van tombstones vaak van de investmentbankers uitgaat die bij de deal betrokken zijn. “Dan wordt gevraagd of je bij wilt dragen, en je zegt uit aardigheid liever geen nee, maar van mij hoeft het niet hoor.”
Het vieren van een geslaagde deal met een closing dinner is wat hem betreft een perfecte manier om de intensieve periode van samenwerken af te sluiten. De feestvreugde wordt niet groter van zo’n tombstone en de start-ups waar hij veel voor werkt, zitten ook niet op zo’n plastic aandenken te wachten, weet hij.
IJdeltuiterij
Terugkijkend op zijn carrière als overname-advocaat, heeft Dennis de Breij zeker 200 deals succesvol helpen afsluiten. En dus moet hij ongeveer net zoveel tombstones hebben verzameld.
Hij heeft er bij het afscheid van zijn kantoor, ruim twee jaar geleden, eentje meegenomen. De rest staat waarschijnlijk in een kelder, denkt hij. “Toen ik in 1996 begon, bestond deze gewoonte al, maar wat mij betreft stoppen we er gelijk mee. Het is een vorm van ijdeltuiterij die echt niet nodig is.”
De enige tombstone die De Breij bewaart, is er een met een bijzonder design: “Dat was na een overname voor Corus, het huidige Tata Steel, en in de tombstone zat staal verwerkt. Ik kreeg hem in Londen uitgereikt en het leidde tot een hoop gedoe bij de douane, voordat ik dat stalen gevaarte mee het vliegtuig in mocht nemen. Die heb ik nog, vanwege de geinige herinnering aan de terugreis.”
Kerstpakket-gevoel
“Let wel”, zegt De Breij: “Het samen vieren van een deal is super, en de tombstone is op dat moment een mooi aandenken als je nog stuiterend van de opwinding zit na te genieten. Het is een beetje het gevoel van het krijgen van een kerstpakket. Maar daarna sleep je ze vooral achter je aan als je intern verhuist van kamer. En wat doe je met de tombstones van een vertrekkende collega?”
Ook De Breij weet dat de tombstones niet goedkoop zijn. “Als ze elegant zijn, betaalt de investmentbank ze zelf, maar je krijgt ook weleens de vraag of je bij wilt dragen.”
Pure verspilling
In de overnameberichten op Advocatie staan vaak makkelijk twintig betrokkenen: een aantal kantoren aan beide zijden van de overname, bankiers, andere adviseurs. De kosten voor minimaal twintig van die achterhaalde, plexiglazen aandenkens komen dus makkelijk op een paar duizend euro uit. Pure geldverspilling.
Goed doel
Hoe mooi zou het zijn als het geld dat wordt besteed aan tombstones, voortaan standaard naar een goed doel gaat? Als antwoord op de vraag van een investmentbank om bij te dragen aan een tombstone, kun je daar als betrokken advocaat op aansturen. Het goede gevoel van de geslaagde deal krijgt zo een mooi vervolg op het closing dinner, bij het uitreiken van cheque aan een initiatief waar de wereld een beetje beter van wordt.
