De Brauw Blackstone Westbroek maakt momenteel een soort imago-aftakeling door. Thans is het chique advocatenkantoor, op weg naar hereniging aan de Zuidas, verspreid over maar liefst vier vestigingen in Nederland. Rechtenstudie.nl neemt u mee op een treurhistorische wandeling langs het uitstralingsarme onroerend goed van De Brauw, op weg naar betere tijden. Voor de dapperen onder u: klik op de foto’s voor vergroting.
In den beginne…
Lang zat het wel snor met de uitstraling van De Brauw als juridisch powerhouse, toen alles nog gehuisvest was in het prachtige pand De Rode Olifant te ’s Gravenhage. Al voor de zitting stond men al met 1-0 voor. Zucht…
Het ging bergafwaarts met de uitstraling toen er een voorzichtige stap ondernomen werd richting de prestigieuze Zuidas te Amsterdam. De Brauw nam stilletjes intrek in het door Aldo van Eyck naar antroposofisch gedachtegoed ontworpen Tripolis complex, een betonnen dorpje gesitueerd tussen het Burgerweeshuis en de ringweg. Maak hier een virtuele wandeling langs de uitstralingsloze grijze blokkendoos. Zoom in op de ingang van het complex, en de naam van kantoor is nog net te lezen.
A sight for sore eyes: De Brauw’s Representative’s office te Den Haag
Het kan altijd erger: Uit angst voor aardstralen en antroposofische assimilatie in de Tripolis burelen, heeft een splintergroepering van het advocatenkantoor zich genesteld in de buitenwijken van donker ’s Gravenhage. Ziehier het Haagse restant, aangevoerd door het bijna gepensioneerde arbeidsrechtkanon Rogier Duk, die druk met zijn Mercedes (zie foto) heen en weer pendelt tussen het Haagse “Representative’s office” en Amsterdam.
En de ruime parkeerplaats aldaar. Even carspotten…en je weet het.
Amstelveen
Snel door naar het volgende architectonische hoogstandje, noodgedwongen ingelijfd door De Brauw. De nieuwbouw aan de Zuidas was nog niet bewoonbaar toen de ingewanden van De Rode Olifant eind zomer 2008 naar Amsterdam werden overgeheveld. Ondersteunend personeel waarvoor geen plaats was in de huisvesting van de Mokumse satelliet, kreeg 1500 vierkante meter toebedeeld te Amstelveen, in een gebouw waarvan het ontwerp is geïnspireerd op buitenwijken van Ceaucescu’s Boekarest in de vroege jaren ’80.
Einstürtzende Neubauten.
Eind 2009 moet er een einde komen aan de gedecentraliseerde onroerend goed-nachtmerrie van De Brauw, als het eindelijk intrek kan nemen in het prestigieuze gebouw “The Rock” van de in januari failliet gegane architect Eric van Egeraat.
Dat zal met ongeveer een jaar vertraging zijn. Over de reden van de vertraging doen vele geruchten de ronde: levering van materialen bleef uit, er zouden problemen zijn met het dak dat lekte en – officiële lezing – de bovenste verdieping van The Rock was met vorst gestort. Het beton voldeed daardoor niet. Ook de complexe gevel gaf problemen. Erg vriendelijk was het sinister uitziende gevaarte ook niet voor zijn omgeving. Afgezien van de aardedonkere slagschaduw, zeilde een afzwaaiend brok van The Rock tijdens de bouw bijna bij buurman Baker & McKenzie naar binnen. Ruiten sneuvelden, niemand raakte gewond.