“Edelachtbare. Ondanks dat mijn cliënt uw gezag niet erkent, heeft hij toch recht op een eerlijk proces en een advocaat. Hij beroept zich op zijn zwijgrecht. Ook tegen mij is hij niet al te scheutig met woorden. We moeten dus gissen naar zijn werkelijke motieven, maar ik heb wel een idee.”
Door Juriaan Mensch
“Allereerst, er is een beetje een vertekend beeld ontstaan van mijn cliënt. Ik begrijp goed dat de haperende bomgordel die hij droeg ten tijde van zijn arrestatie, zo staande tussen de lijken, een bepaalde negatieve indruk geeft. Maar laat het me even uitleggen. Mijn cliënt is namelijk ook slachtoffer hier.”
“Hij is slachtoffer van onderdrukking en racisme, want hij krijgt maar geen stageplek. Hij is de dupe van die Islamofobische sfeer die er hier tegenwoordig hangt. Ik sluit zelfs niet uit dat er sprake is van een Zionistisch complot om mijn cliënt van een stageplek te weerhouden. Je moet het alleen wel willen zien.”
“Ook drukt het koloniale verleden nog zwaar op deze zachtaardige jongen. De roots van zijn voorouders liggen in het Midden-Oosten. Een beetje rekening houden met deze achtergrond is gepast. Want ja, cultuur.”
“Zeker, het klopt dat hij hier in een volkswijk is geboren, de armoede daar is natuurlijk een belangrijke reden. Maar er is een bredere context die net zo belangrijk is om tot enig begrip voor de daden van mijn cliënt te komen. En ik vind dat bij een eventuele veroordeling daarom een strafvermindering op zijn plaats is. Want wat zijn voorouders is aangedaan door de Christenen is ook straf. Die kruistochten zijn een heus trauma hoor. Zoiets werkt generaties lang door.”
“En geef toe, wij als het Westen hebben er wel zelf een beetje om gevraagd natuurlijk, decadent als we zijn. Dit is waar misbruik van de vrijheid van meningsuiting allemaal toe kan leiden. Die spotprenten bijvoorbeeld, zo beledigend. Niet zo vreemd dat er dan soms geweld gebruikt wordt. Ik wil er nog aan toevoegen dat als het Westen Israël al die jaren niet had gesteund, en Palestina gewoon had erkend, dan hadden al deze mensen nog geleefd.”
“Het moge duidelijk zijn dat mijn cliënt dusdanig is gemarginaliseerd en als tweederangs burger is behandeld. Elk normaal mens zou hierdoor radicaliseren. We hebben eigenlijk als samenleving gefaald. Mijn cliënt kon in zijn ogen simpelweg geen kant meer op, en had geen andere keus dan zijn Kalashnikov te pakken en in de mensenmassa te schieten. Het was, naast een schreeuw om aandacht, zelfverdediging.”
“Ik besluit….. wat zegt u edelachtbare? Misschien religieus geïnspireerd? Nee, met de Islam heeft het volgens mij allemaal niks te maken hoor.”