In zijn nieuwste column gaat Marijn Rooijmans in op de hobbelige weg naar succes in de wereld van legal tech. Waarom is Nederland, ondanks alle innovatie, een lastige broedplaats voor juridische technologie? Hoe is dat bijvoorbeeld in Engeland en waarom is innovatie in onze sector zo’n uitdaging?
Als je met ervaren legal tech-ondernemers praat over de Nederlandse markt, krijg je steevast te horen dat het lastig is om hier echt iets nieuws van de grond te krijgen. Duik je er wat dieper in, dan zie je dat succesvolle exits van bedrijven uit Nederland en België zelden voortkomen uit hun prestaties in de lage landen. Bijna altijd is hun succes te danken aan tractie op de Angelsaksische markt.
Ik ben niet de enige die dit signaleert. Vorig jaar sprak ik met een gerenommeerd Nederlands venture capital fonds, gespecialiseerd in B2B-softwareoplossingen. Ze overwogen het opzetten van een investeringsfonds voor legal tech, maar kwamen tot de conclusie dat de Nederlandse markt te klein is voor veelbelovende initiatieven. Het aantal bedrijven dat voldoet aan hun minimumeis van 1 miljoen euro EBITDA is vrijwel nihil. Met andere woorden: in Nederland wordt er weinig verdiend in legal tech.
Engels ecosysteem
Onlangs was ik op uitnodiging van een Engelse overheidsinstantie op ‘trade mission’ in het Verenigd Koninkrijk. Met een groepje juridische tech-ondernemers uit de VS, Europa en India bezochten we een aantal grote Engelse advocatenkantoren, ontmoetten we investeerders en woonden we een bijeenkomst bij van Law tech UK. Uiteraard ontbrak ook Legal Geek UK niet, met ruim 3.500 bezoekers en honderden deelnemende legal tech bedrijven, de grootste legal tech-bijeenkomst van de wereld.
Super inspirerend en leerzaam was die trip. Er is namelijk in Engeland een heel ecosysteem van incubators, investeerders en grote professionele klanten met een duidelijke innovatie agenda rondom legal tech.
De UK is dus een betere voedingsbodem voor juridische tech-ondernemingen dan Nederland, maar als je denkt dat het in Engeland heel makkelijk is om legal tech te verkopen, dan vergis je je. De markt is groter en vanwege meer concurrentie tussen kantoren is er meer noodzaak om te investeren, maar ondanks alle aandacht die er voor is, breekt ook daar slechts een handvol legal tech-bedrijven echt door. Het is veelal een kwestie van lange adem.
Waar ligt het aan?
Dat vernieuwing in de juridische wereld in de regel erg achter loopt op de ontwikkeling in andere sectoren, is natuurlijk niet iets nieuws. Dat wist je al. Maar waar je wellicht niet bij stil gestaan hebt, is dat dit waarschijnlijk niet komt doordat juristen niet willen.
Nee, hoor. We willen best innoveren en we vinden het allemaal leuk om over vernieuwing en verbetering te praten en te lezen. Alleen als puntje bij paaltje komt, tja dan roert zich onze aard en opleiding.
Wij juristen zijn namelijk meer dan gemiddeld risico avers. Dat zit een beetje in onze aard. We worden opgeleid om risico’s te herkennen en die dan uit te sluiten, of in ieder geval zoveel mogelijk op het bordje van de wederpartij te leggen. Risico nemen vinden de meesten van ons niet prettig.
En zo is het ook bij legal tech. Heel veel kantoren en juridische afdelingen willen best nieuwe technologie proberen, maar het komt er niet van uit angst om de verkeerde beslissing te nemen. Een fenomeen dat psychologen omission bias noemen. Kortom: ze willen wel, maar kunnen geen knopen doorhakken.
De invloed van angst
Mensen, juristen in het bijzonder, vinden het moeilijk om te beslissen als ze het risico ervaren dat hun keuze verkeerd uit kan pakken. Nu ik het zo teruglees denk ik: logisch, maar in alle eerlijkheid, ik had er nooit van gehoord tot ik deze blog las van Christ Coolen. Hierin schrijft hij over de invloed van angst op aankoopbeslissingen.
Door omission bias lopen de meeste deals van enthousiaste, innovatieve ondernemers in onze sector op niets uit. Positieve reacties, leuke gesprekken, pilot projecten, maar uiteindelijk wordt er toch geen duurzame samenwerking afgesproken. Niet omdat de klant voor een concurrent kiest, maar gewoon omdat men besluit NIETS te doen.
En daarom lopen wij juristen qua innovatie altijd achter op andere sectoren.
Bij twijfel juist wel oversteken?
Dit alles bracht me tot een vraag. We houden elkaar altijd voor: ‘bij twijfel niet oversteken’. Dat klinkt heel logisch, maar is dat het wel?
Waar het je besluiten als juridisch ondernemer betreft en daar schaar ik partners van advocatenkantoren maar even onder… denk ik dus van niet.
Het ironische aan omission bias is namelijk dat het een vicieuze cirkel creëert. Je blijft hangen in een afwachtende houding, terwijl innovaties die je werk kunnen verbeteren en je kantoor verder brengen geen kans krijgen om te worden doorontwikkeld, of zich te bewijzen. Dan blijft alles dus bij het oude.
En wat is er nou erger dan dat!
Lees ook:
