Migratieadvocaat Jeremy Bierbach doet uitgebreid verslag van de manier waarop opeenvolgende kabinetten in zijn ogen doelbewust een vijandige omgeving creëerden voor migranten naar Nederland.
Bierbach werkt als advocaat voor reguliere migranten, oftewel mensen die niet als asielzoeker naar Nederland komen, maar bijvoorbeeld omdat ze hier willen werken of omdat ze zich bij hun partner of andere gezinsleden willen voegen. En hoewel het in de huidige politieke discussies vooral over asielzoekers gaat, zijn de reguliere migranten goed voor een kleine 90 procent van de instroom.
Communicatie
In tegenstelling tot asielzoekers, hoeven reguliere migranten zelden naar de rechter om een legaal verblijf in Nederland te bewerkstelligen, schrijft Bierbach. Maar dat betekent niet dat het hen makkelijk wordt gemaakt om een verblijfsvergunning te bemachtigen. Bierbach spreekt van microagressie, die al begint bij de wijze waarop de IND communiceert met migranten en hun advocaten. Om zijn punt kracht bij te zetten, toont Bierbach een brief aan een migrant. Hierin staat dat de migrant leges verschuldigd is voor zijn aanvraag van een verblijfsvergunning.
Waar veel overheidsinstanties het burgers al lang makkelijk maken door een QR-code te verstrekken waarmee kan worden betaald, moeten de migranten ‘een heel IBAN intikken, vervolgens een afschuwelijk lange reeks tekens (‘Min. van Justitie en Veiligheid 601/ IND LEGES Storting Bank’) voor de naam van de rekeninghouder en tot slot op nauwkeurige wijze een zelfs langere reeks tekens intikken (‘zaaknummer Z1-123456789012 vorderingsnummer 1234567890’) voor de omschrijving van de betaling’, schetst Bierbach. “Kent u überhaupt nog een overheidsinstantie, zij het de Belastingdienst, het waterschap of de gemeente, die het de burger zó moeilijk maakt om een verschuldigde betaling op de juiste wijze over te maken?”
Symboolpolitiek
Na het aantreden van Marjolein Faber als minister van Asiel en Migratie werd het er volgens Bierbach alleen maar lastiger op. De toon van de brieven werd strenger doordat er nu al in de eerste brief wordt gedreigd met het niet in behandeling nemen van de aanvraag als er niet binnen twee weken wordt betaald. De naam van de rekeninghouder veranderde van Ministerie van Justitie en Veiligheid naar Ministerie van Asiel en Migratie, maar in betaalopdrachten aan de bank werd deze naamsverandering niet geaccepteerd. Vervolgens werd de naam van de rekeninghouder weer terug veranderd in Ministerie van Justitie en Veiligheid.
Klein leed misschien, maar volgens Bierbach illustratief voor het hele bewind van Faber: symboolpolitiek en kleinzieligheid. Hij ziet er doelbewuste microagressie in. “Net als verkoopwebsites zoals Amazon constant bezig zijn om met uitgekiende data-analyse aan onzichtbare aspecten van hun websites te sleutelen, om consumenten te bewegen 0,0001% vaker op ‘kopen’ te klikken, ziet u dat de strijd om reguliere migratie omlaag te krijgen, in het geval van migranten die wel inhoudelijk voldoen aan de door de wetgever bepaalde voorwaarden, verplaatst wordt naar microscopische massapsychologische marges. Wat een treurnis.”
Advocatenportaal
Wat het leven voor migratieadvocaten er niet makkelijker op maakt, is dat de IND alle stukken per post stuurt. Alleen voor asielzaken kan er gebruik worden gemaakt van een advocatenportaal, stelt Bierbach. “Een aanzienlijk deel van de op mijn kantoor gewerkte uren wordt besteed aan het inscannen van dagelijks 5 à 15 stuks post van de IND, op deze scans OCR-tekstherkenning toepassen, en mails in het Engels sturen naar onze cliënten met zeer duidelijke instructies en knip-en-plakbare tekst, om het risico te verminderen dat het mis kan gaan met de betaling en dat de aanvraag buiten behandeling wordt gesteld.”
Niet te makkelijk of vriendelijk
Bierbach zegt dat zijn cliënten niet blind zijn voor de koude wind die door het migratiebeleid waait. “Reguliere migranten zijn ook niet op hun achterhoofd gevallen: zij voelen terecht aan dat voorstellen die tegen asielmigranten gericht zijn slechts het begin zijn. Asielmigranten zijn politiek de meest kwetsbare migranten omdat hun verblijfsclaim niet per se kan worden opgevat in termen van ‘iets te zoeken hebben in Nederland’. Maar de algemene boodschap van het kabinet-Schoof was helder: migranten (bijvoorbeeld EU-burgers en internationale studenten) moeten hoe dan ook minder te zoeken hebben in Nederland. En voor degenen die wel iets te zoeken hebben in Nederland mag de behandeling die ze krijgen niet al te makkelijk of vriendelijk zijn.”
Bierbach hoopt dat nu het eerste kabinet Schoof is gevallen, de overige partijen met mildere blik naar migratie zullen kijken. “Zal NSC voor reguliere migratie de ‘menselijke maat’ toepassen die uit het oog was verloren in het toeslagenschandaal, waarbij levens onnodig kapot werden gemaakt voor burgers die kleine administratieve fouten maakten? Zal de VVD haar liberale roots herontdekken, een geest van fair play herinvoeren voor aanvraagprocedures met nota’s die makkelijker te betalen zijn en een digitaal portaal voor advocaten? Ik hoop het.”
Lees hier het volledige artikel dat Jeremy Bierbach op persoonlijke titel schreef.
Lees ook:
