Na een week New York is een ding zeker, Amerikaanse advocaten hebben een gigantisch arbeidsethos. Ze declareren een stuk meer uren dan hun Nederlandse confrères, zag correspondent Erik Jan Bolsius.
Hoeveel declarabele uren advocaten in Europa jaarlijks maken? Die vraag van mijn Amerikaanse gesprekspartners kon ik niet zo algemeen beantwoorden. Tussen de 1200 en 1600, schatte ik, op basis van mijn ervaring met Nederlandse advocaten. Meestal kreeg ik dan een wat beleefde, of verwonderde really? als antwoord. In een week op bezoek bij een aantal Amerikaanse kantoren in New York sprak ik veel advocaten over hun werk.
3500 uur per jaar
Een advocaat uit Long Island, New York (net buiten Manhattan) spant de kroon. Hij zit jaarlijks op 3500 uur, à 750 USD per uur. Deze business lawyer declareert dus bijna drie keer zoveel als een collega uit Nederland. Het moet een record zijn, want ik kan me niet voorstellen dat er advocaten zijn die nog meer uren schrijven.
Een simpele rekensom leert dat hij 350 dagen per jaar, 10 uur op klanten schrijft. Vakantie? Ja, zei hij lachend, the 4th of July. Weekend? Nooit. Zijn verklaring voor dit aantal uren? “Ik heb goede klanten, die veel aan me vragen. En als ze vijftien zaken bij me hebben liggen, ga ik de zestiende niet weigeren.”
Delegeren
Delegeren is ook een vak, maar deze advocaat is niet de enige die zijn klanten moeilijk uit handen geeft. Hij stelt dat ze vaak alleen hem willen, en dat het kantoor maar nauwelijks aan goede mensen kan komen. Een collega die al langer met hem samenwerkt, voegde er lachend aan toe dat hij er geen uur minder om zal werken als hij zijn werk wel zou delegeren. Dan neemt hij gewoon nog meer werk aan, stelde ze.
Niet elke advocaat die ik sprak, maakt het absurde aantal van 3500 uur per jaar, maar 2000 tot 2200 uur is echt normaal voor de commerciële advocaten die ik sprak. Ook dat is een stuk meer dan de advocaten bij Nederlandse kantoren.
Werk voor alles
Is het zakelijk, is het commercieel, is het typisch Amerikaans? Werk gaat er voor alles, zoveel is zeker. Een bevriende Nederlandse advocaat had een tijdje een Amerikaanse klant die graag op zondag drie uur met hem belde om de zaken door te nemen. Ik herinner me een verjaardagbezoek waarbij hij zijn gezin naar binnen schoof en in zijn auto met die klant ging bellen. Daar kwam hij pas weer uit om de familie tegen het eind van het feestje op te halen. Hij had een paar duizend euro verdiend op een zondagmiddag, maar blij was hij allerminst. Je sociale leven wordt ook bepaald niet beter van zoveel werken.
Spijt van te veel werken
Het Nederlandse arbeidsethos is niet zo groot als het Amerikaanse, maar hoe erg is dat? In het veel geciteerde boek ‘Als ik het leven over mocht doen’ schreef de palliatief verpleegkundige Bronnie Ware over haar gesprekken met mensen op hun sterfbed. In haar blog beschrijft ze de vijf dingen waar mensen op hun sterfbed spijt van hebben. Op twee staat spijt over te hard werken, net onder de wens om minder te hebben gedaan wat anderen van ze verwachtten.
Sabbatical
Mijn indruk van de Amerikaanse advocaten die ik sprak, was niet dat ze bij leven spijt hebben van de vele uren op kantoor. Ze vertelden zo enthousiast over hun werk als alleen Amerikanen kunnen, alles is fantastic en amazing. Al is er op een van de kantoren wel een veelgebruikte sabbaticalregeling voor de partners die er al wat langer werken. Misschien is ook daar iets van de Europese arbeidsethos doorgedrongen, want daarover spraken ze zo mogelijk nog enthousiaster dan over hun werk.
