Twintig jaar De Stand van de Advocatuur & het Notariaat, tien jaar Advocatie. Ja, KSU-oprichter Pablo van Klinken heeft wat aangericht in de wereld van de advocatuur. Maar hij deed dat uiteraard niet in zijn eentje. Daarom hier aandacht voor de redacteuren die Advocatie de afgelopen zes jaar kleur hebben gegeven. Waar anders te beginnen dan bij mijn eerste partner in crime, Juriaan Mensch?
Door Lucien Wopereis, hoofdredacteur
We begonnen in februari 2008 bijna tegelijk bij Advocatie: Juriaan als redacteur, ik als hoofdredacteur. Juriaan zat officieel – hij hield het een beetje vaag – nog op de school van de journalistiek, maar had reeds de nodige ervaring achter de kiezen als journalist. De advocatuur kende hij uit een eerdere betrekking: Juriaan had vijf jaar gewerkt bij Boekel De Nerée, als manusje-vanalles.
Dat was hij bij Advocatie eigenlijk ook, in journalistiek opzicht. Je kon het serieuze werk prima aan hem overlaten, maar hij raakte pas echt op dreef als hij de boel op de hak kon nemen. ‘De Onroerend Goed-Nachtmerrie van De Brauw’ bijvoorbeeld, met de volgende Juriaansche passage: ‘Lang zat het wel snor met de uitstraling van De Brauw als juridisch powerhouse, toen alles nog gehuisvest was in het prachtige pand De Rode Olifant te ’s-Gravenhage. Met een beetje goede wil ziet u in dat pand een opgestoken middelvinger naar de rest van de wereld verbeeld.’ Of een stuk over ‘mislukte advocatenwebsites’, door hem vervolmaakt met een afbeelding van een gesmolten computer.
Juriaan’s grootste primeur was – het is even niet anders – het verhaal over een partner van DLA Piper, die bij een klantpresentatie zijn computer opstartte, waarna er volautomatisch een groots geprojecteerde pornoshow begon. We hadden het verhaal opgepikt van de toen nog zeer vermakelijke Engelse website Roll on Friday, maar Juriaan kreeg het bevestigd door een Nederlandse bron die bij de presentatie aanwezig was geweest. Journalistiek vakwerk. Want al hadden (en hebben) we een onverwoestbare reputatie als de ‘roddelwebsite van de advocatuur’, we belden alles na en pleegden altijd hoor en wederhoor. Wellicht ten overvloede: dat doen we nog steeds.
De server van KSU kon de pornoprimeur amper aan. Het gebeurde wel vaker dat dat gammele ding ons in de steek liet. Wij zeiden dan tegen elkaar: we werken voor een internotbedrijf.
Een ander kleurrijk figuur uit mijn beginperiode bij Advocatie kan hier niet onvermeld blijven: freelancer Micha Kat. Ik kende hem al als co-hoofdredacteur van het prachtblad Amice, hij deed dat jaren eerder samen met Matthijs Kaaks. Micha schreef voor Advocatie onder andere ‘In house bij…’, een serie artikelen over bedrijfsjuristen en hun afdeling. Ook had hij regelmatig ander eigen nieuws, want Micha had nog toegang tot goed ingevoerde bronnen.
Das war einmal. Kat werd in de loop van de tijd steeds excentrieker en extremer, en alles werd een kruistocht. Toen hij bij de commissie De Wit – die de kredietcrisis onderzocht – schreeuwend van de publieke tribune werd afgevoerd, was voor de KSU-bazen de maat vol: Advocatie staakte de samenwerking met Kat. Ik kon mij als hoofdredacteur vinden in dat besluit: Kat was een fulltime activist geworden. Ieder zijn meug, maar minder goed passend bij een onafhankelijk en onpartijdig nieuwsmedium.
Juriaan Mensch besloot in 2010 dat hij er een tijdje uit moest: hij ging als zenboedhist vijf maanden in retraite in de VS. Zijn plaats werd ingenomen door Lula Ahrens, die eerder al had geschreven voor Advocatie. Lula verving Juriaan zeer adequaat. Zo zat ze als scherp observator bij de aanvang van het Wilders-proces: ‘Wanneer Moszkowicz plaatsneemt tegenover de rechter, weet hij alle ogen op zich gericht. Hij maakt een huppeltje wanneer hij dreigt op zijn toga te trappen, gaat vervolgens wijdbeens zitten. Hij neemt zijn bef minstens 1,5 minuut in de mond terwijl hij zijn gewaad achter in de nek vastknoopt, intussen intensief – met opgetrokken wenkbrauwen, gerimpeld voorhoofd en op elkaar geperste lippen – naar de (pers)tribune achteromkijkend.’
Toen KSU werd overgenomen door Sdu, besloot Juriaan, inmiddels verlicht teruggekeerd uit de VS, dat hij niet mee zou gaan. Hij wilde verder als freelancer. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Zijn opvolger was Sanne van Brunschot, die twee jaar bij Advocatie zou werken. Misschien onschuldig ogend, maar advocaten of anderen moesten haar geen loer draaien, want dan werd ze fel. Haar voornaamste daden: de primeurs die ze thuisbracht over het vertrek van zes partners bij Baker & McKenzie, de val van advocate Monique Scheffer en een door haar afgenomen interview met Fleur Brockhus (‘Schrijfster werd gek van de urenfabriek die Zuidas heet’), vandaag de dag nog altijd één van de meest geraadpleegde artikelen uit het archief van Advocatie.
Er waren echte fans van Sanne. Voormalig columnist Ilona Tjon Poen Gie vertelt nog wel eens gniffelend hoe Sanne tijdens de bijeenkomsten van Legal Women de vrouwen van het Nederlandse bedrijfsleven tackelde. ‘Prachtig, dat opdondertje tussen die powervrouwen’.
Daarna was het de beurt aan Joris Rietbroek, tot op de dag van vandaag redacteur. Met hem als journalistiek productiebeest heeft Advocatie een echte sprong kunnen maken: de homepage is veel dynamischer geworden, het aantal pageviews is inmiddels gestegen tot ruim boven de twee miljoen per jaar. Joris is snel, gedegen en betrouwbaar.
Zijn voornaamste wapenfeiten, allemaal van betrekkelijk recente datum: rechter noemt zaak ‘kleuterruzie in een zandbak’, de geschorste notaris met de konijnenoren, het faillissement van het onverzekerde advocatenkantoor Brada LLP en het schimmige vertrek van voormalig AR-lid Herbert Cotterell bij het Hof van Discipline. Het is maar een kleine greep uit een inmiddels omvangrijk oeuvre.
Natuurlijk zijn en waren er veel meer mensen betrokken bij Advocatie, mensen die ter gelegenheid van het jubileum hier ook vermelding verdienen: uitgever Nico Mookhoek, webmaster Christiaan van Wezel, onderzoekster Petra van Staden-Maclean, de columnisten, OverFusies redacteur Olaf Miltenburg en zijn opvolger Jan-Kees van Oord, de medewerkers van Advocatie Personal Branding en Marco Miceli van Advocatie TV. Zeg maar de Advocatie-familie, met het onmiskenbare DNA – kort gezegd: can do-mentaliteit, niet lullen maar poetsen – dat nog altijd zijn oorsprong heeft in dat KSU-kantoor van Van Klinken in Amsterdam. Eerlijk is eerlijk.
#SvdA2015: Pablo van Klinken over hoe het begon
#SvdA 2015: Old School Juriaan Mensch
#SvdA2015: Uitgever Nico Mookhoek bij de rechter
De Stand van de Advocatuur & het Notariaat 2015 bestellen? Klik hier
De presentatie van De Stand van de Advocatuur & het Notariaat 2015 is mede mogelijk gemaakt door Van Lanschot en Grant Thornton
